کیمیای مراقبه
در جهان تنها یک فضیلت وجود دارد:
و آن آگاهی است
و تنها یک گناه:
وآن جهل است
و در این بین ، باز بودن و بسته بودن چشم ها،
تنها تفاوت میان انسان های آگاه و نا آگاه است.
نخستین گام برای رسیدن به آگاهی
توجه کافی به کردار ، گفتار و پندار است.
زمانی که تا به این حد از احوال جسم،
ذهن و زندگی خود با خبر شدیم،
آن گاه معجزات رخ می دهند.
در نگاه مولانا و عارفانی نظیر
او زندگی ، تلاش ها و رویاهای انسان
سراسر طنز است!
چرا که انسان نا آگاهانه
همواره به جست و جوی چیزی است
که پیشاپیش در وجودش نهفته است!
اما این نکته را درست زمانی می فهمد
که به حقیقت می رسد!
نه پیش از آن!
مشهور است که "بودا" درست در نخستین شب ازدواجش، در حالی که هنوز آفتاب اولین صبح
زندگی مشترکش طلوع نکرده بود، قصر پدر را در جست و جوی حقیقت ترک می کند. این سفر سالیان سال به درازا می کشد و زمانی که به خانه باز می گردد فرزندش سیزده ساله بوده است! هنگامی که همسرش بعد از این همه انتظار چشم در چشمان"بودا" می دوزد،
آشکارا حس می کند که او به حقیقتی بزرگ دست یافته است. حقیقتی عمیق و متعالی.
بودا که از این انتظار طولانی همسرش شگفت زده شده بود از او می پرسد:
چرا به دنبال زندگی خود نرفته ای؟!
همسرش می گوید: من نیز در طی این سال هاهمانند تو سوالی در ذهن داشتم و به دنبال پاسخش می گشتم! می دانستم که تو بالاخره باز می گردیو البته با دستانی پر! دوست داشتم جواب سوالم را از زبان تو بشنوم، از زبان کسی که حقیقت رابا تمام وجودش لمس کرده باشد. می خواستم بپرسم آیا آن چه را که دنبالش بودی در همین جا و در کنار خانواده ات
یافت نمی -شد؟! و بودا می گوید: "حق با توست! اما من پس از
سیزده سال تلاش و تکاپو این نکته را فهمیدم که جز بی کران درون انسان نه جایی برای رفتن هست و نه چیزی برای جستن!"
حقیقت بی هیچ پوششی کاملا عریان و آشکار در کنار ماست ، آن قدر نزدیک که حتی کلمه نزدیک هم نمی تواند واژه درستی باشد! چرا که حتی در نزدیکی هم نوعی فاصله وجود دارد!
ما برای دیدن حقیقت تنها به قلبی حساس و چشمانی تیزبین نیاز داریم.
تمامی کوشش مولانا در حکایت های رنگارنگ مثنوی اعطای چنین چشم و چنین قلبی به ماست
او می گوید: معجزات همواره در کنار شما هستند و در هر لحظه از زندگی تان رخ می دهند
فقط کافی است نگاه شان کنید او گوید: به چیزی اضافه تر از دیدن نیازی نیست!
لازم نیست تا به جایی بروید! برای عارف شدن و برای دست یابی به حقیقت
نیازی نیست کاری بکنید!
بلکه در هر نقطه از زمین، و هر جایی که هستیدبه همین اندازه که با چشمانی کاملا باز
شاهد زندگی و بازی های رنگارنگ آن باشید، کافی است!
این موضوع در ارتباط با گوش دادن هم صدق می کند! تمامی راز مراقبه
در همین دو نکته خلاصه شده است
"شاهد بودن و گوش دادن"
اگر بتوانیم چگونه دیدن و چگونه شنیدن را بیاموزیم عمیق ترین راز مراقبه را فرا گرفته ایم!
با او چجوری باشیم ؟
سلام دوست گلم ایمیل منو که عنوانش بود : بچه ها جمع شوید تا برویم پیش خدا رو که خوندی ، امسال یه حس ویژه ی ویژه پیدا کردم ، مستقل از همه ی مشکلات و قیل و قال ها ، یه جورایی احساس می کنم باید تو این ماه باهاش عشق بازی کنم و یه جورایی احساس می کنم بهم مجوز داده باهاش راحت و بی واسطه حرف بزنم ، باهاش بخندمو باهاش تفریح کنم ، احساس می کنم تو پارک هم باهام میاد و باهام قدم میزنه ، احساس می کنم می تونم تو چشاش زل بزنمو از رنگ چشاش لذت ببرم . بیایم ساده ببینیمش ، بیایم کلیشه ها رو باهاش کنار بزاریمو اونجوری که از ته دلمون برمیاد باهاش حال کنیم . خواهشم ازتون اینه که اینو امتحان کنین ، اینقده عاشقش می شین که شک و شبهاتتون میرن کنار ، می تونین باورش کنین ، می تونین همیشه تو ذهنتون داشته باشینشو و از باهاش بودن دارای حسی بشین که زمانو فراموش کنین. یه سوال ساده ، تا حالا چند بار شده که یه نماز با توجه کامل کامل بخونین ؟؟؟؟ این برای من خیلی کم پیش میومد ، همیشه می گفتم که اگه من خدا رو دوست دارم پس چرا باید اینقدر خودمو تخت فشار بزارم تا اینکه حواسم ازش پرت نشه ، اصلا چرا حواسم پرت میشه ، حتما من خیلی اونجور که می گم دوسش ندارم و هزار تا مصیبت دیگه که باید با خودم کلنجار میرفتم ، خلاصه ....منظورم اینه که : بیاین این راه رو امتحان کنین ، اونوقته که نه فقط تو نماز باهاش عشقبازی می کنین بلکه حتی زمانیکه تو اینترنت هم دارین چت می کنین بازم از فکرش بیرون نمیرینو دائم تو ذهنتون یادش می چرخه. بیایم در مورد اینجور صفا کردن بیشتر حرف بزنیمو تجربیاتمونو برای هم بگیم باشه ؟؟؟ پس تا های تو
بچه ها جمع شوید تابرویم پیش خدا
آیینه تمام نمای مردم ما
این تابلو آیینه تمام نمای مردم ماست
خواهشمندم شخصی گرفته نشود، نقطه ضعف عمومی است
اوریانا فالاچی در یک مصاحبه از وینستون چرچیل سوال می کند |
آقای نخست وزیر، شما چرا برای ایجاد یک دولت استعماری و دست نشانده به آنسوی اقیانوس هند می روید و دولت هند شرقی را بوجود می آورید ، اما این کاررا نمی توانید
در بیخ گوش خودتان یعنی در ایرلند که سالهاست با شما در جنگ و ستیز است انجام دهید؟
وینستون چرچیل بعد از اندکی تامل پاسخ می دهد:
برای انجام این کار به دو ابزار مهم احتیاج هست که این دوابزار مهم را درایرلند دراختیار نداریم
خبرنگار سوال می کند این دوابزار چیست؟ چرچیل در پاسخ می گوید!
اکثریت نادان و اقلیت خائن
احساس جیغ زدنی
امروز برام روزیست بسیار زیبا ،
امروز دلم بسیار تنگ شده برای رفتن به خونه ،
برای دیدن روی ماه دو نفری که منتظرم هستن ،
امروز من شاد تر از همیشه ام ،
امروز را بیش از هر روزی دوست دارم
چرا که احساسی بس قشنگ در وجودمه ،
ای کاش همیشه این احساس با من باشه
وقتی که می خواهم به خونه برم ،
ای کاش همه وقتی می خواهند به خونه برن
یه احساسی به این خوبی داشته باشن
که از نظر من از هر ثروتی جیغ زدنی تره ،
همین و همین و بیشتر هم نه
اندر حکایت ذد ذدی و آینده ی این ماجرا
همسرم می گفت بد جوری هراسانم همش
در پی آیینه بین و فال و فنجانم همش
حال و روزم از لحاظ روحی اصلا خوب نیست
هیچ می پرسی چرا در پای قلیانم همش؟
صبح، بی بی گل برایم یک خبر آورده بود
ازهمین رو با تاسف ، کلّه جنبانم همش
عاقبت تصویب شد قانون تجدید فراش
دارم احساس بدی، غمگین و نالانم همش
مثل سیر و سرکه می جوشد دلم ، دلواپسم
چونکه با اسم هوو می لرزد این جانم همش
همسر خوبی نبودم ، می پذیرم کاملا
خاطرت آسوده باشد فکر جبرانم همش
مُرد دیگر آن زن خود خواه لوس بی ادب
بعد از این یک خانم خوش خلق و مامانم همش
بوده ام ولخرج تا امروز اما بعد از این
در پی کفش و لباس و کیف ارزانم همش
هرچه می خواهی برایت می پزم عالی جناب
قرمه سبزی یافسنجان ؟تحت فرمانم همش
جای کافی شاپ و استخر و سونا و سینما
بیشتر پیش شما در خانه می مانم همش
جیغ هایم ، نعره هایم ،اخم هایم را ببخش
یک مریضی بود و فعلا تحت درمانم همش
نیستی آش دهن سوزی ولی با این همه
بی شما حس می کنم در سطر پایانم همش
گفتم ای یارم، نگارم، همسرم اصلا نترس
کاسبی ها راکد و در اوج بحرانم همش
بنده فکر پاس چک هامم نه تجدید فراش
هیچ می پرسی چرا سر در گریبانم همش
ازدواج این روزها آن هم مجدد، ساده نیست
تازه از آن بار اول هم پشیمانم همش
جایگاه رفیع
به راستی دوست داشتن چه زیباست
وقتی کسی را دوست دارید ،
حتی فکر کردن به او باعث شادی و آرامشتان می شود .
وقتی کسی را دوست دارید ،
در کنار او که هستید ، احساس امنیت می کنید .
وقتی کسی را دوست دارید ،
حتی با شنیدن صدایش ،
ضربان قلب خود را در سینه حس می کنید .
وقتی کسی را دوست دارید ،
زمانی که در کنارش راه می روید احساس غرور می کنید .
وقتی کسی را دوست دارید ،
تحمل دوری اش برایتان سخت و دشوار است .
وقتی کسی را دوست دارید ،
شادی اش برایتان زیباترین منظره دنیا و ناراحتی اش
برایتان سنگین ترین غم دنیا ست .
وقتی کسی را دوست دارید ،
حتی تصور بدون او زیستن برایتان دشوا ر است .
وقتی کسی را دوست دارید ،
شیرین ترین لحظات عمرتان
لحظاتی است که با او گذرانده اید .
وقتی کسی را دوست دارید ،
حاضرید برای خوشحالی اش دست به هرکاری بزنید .
وقتی کسی را دوست دارید ،
هر چیزی را که متعلق به اوست ، دوست دارید .
وقتی کسی را دوست دارید ،
در مواقعی که به بن بست می رسید ،
با صحبت کردن با او به آرامش می رسید .
وقتی کسی را دوست دارید ،
برای دیدن مجددش لحظه شماری می کنید .
وقتی کسی را دوست دارید ،
حاضرید از خواسته های خود برای شادی او بگذرید .
وقتی کسی را دوست دارید ،
به علایق او بیشتر از علایق خود اهمیت می دهید .
وقتی کسی را دوست دارید ،
حاضرید به هرجایی بروید فقط او در کنارتان باشد .
وقتی کسی را دوست دارید ،
ناخود آگاه برایش احترام خاصی قائل هستید .
وقتی کسی را دوست دارید ،
تحمل سختی ها برایتان آسان
و دلخوشی های زندگیتان فراوان می شوند .
وقتی کسی را دوست دارید ،
او برای شما زیباترین و بهترین خواهد بود
اگرچه در واقع چنین نباشد .
وقتی کسی را دوست دارید ،
به همه چیز امیدوارانه می نگرید
و رسیدن به آرزوهایتان را آسان می شمارید .
وقتی کسی را دوست دارید ،
با موفقیت و محبوبیت او شاد و احساس سربلندی می کنید .
وقتی کسی را دوست دارید ،
واژه تنهایی برایتان بی معناست .
وقتی کسی را دوست دارید ،
آرزوهایتان آرزوهای اوست .
وقتی کسی را دوست دارید ،
در دل زمستان هم احساس بهاری بودن دارید .
به راستی دوست داشتن چه زیباست ،
این طور نیست ؟
وقتی خودم را به قدر کافی دوست داشتم
وقتی خودم را به قدر کافی دوست داشتم آرامش را حس کردم. هر روز در خودم تعمق کردم. این مقدمه دوست داشتن خود است. وقتی خودم را به قدر کافی دوست داشتم از تنها بودن خوشم آمد، در خلوت سکوت محاصره شدم و شگفت زده به فضای درون وجودم گوش کردم. وقتی خودم را به قدر کافی دوست داشتم از طریق گوش کردن به ندای وجدانم، خودم رئیس خودم شدم. این طوری خدا با من صحبت می کند، این ندای درونی من است. وقتی خودم را به قدر کافی دوست داشتم خودم را بی جهت خسته نمی کردم. وقتی خودم را به قدر کافی دوست داشتم در خود حضور یک احساس معنوی را حس کردم که مرا هدایت می کند، سپس یاد گرفتم که به این نیروی معنوی اطمینان کنم و با آن زندگی کنم. وقتی خودم را به قدر کافی دوست داشتم دیگر آرزو نداشتم که زندگی ام طور دیگری باشد. به این نتیجه رسیدم که زندگی فعلی برای سیر تکاملی ام مناسب ترین است. وقتی خودم را به قدر کافی دوست داشتم دیگر احتیاجی نداشتم که به وسیله چیزها یا مردم احساس امنیت کنم. وقتی خودم را به قدر کافی دوست داشتم آن قسمت از وجودم یا روحم که همیشه تشنه توجه بود، ارضا شد و این شروعی برای پیدایش آرامش درون بود. این جا بود که توانستم شفاف تر ببینم. وقتی خودم را به قدر کافی دوست داشتم فهمیدم که در مکان درست و زمان درستی قرار دارم، سپس راحت شدم. وقتی خودم را به قدر کافی دوست داشتم برای خودم رختخواب پر قو خریدم. وقتی خودم را به قدر کافی دوست داشتم خصوصیتی را که می گفت همیشه باید ایده آل باشم ترک کردم، آن دیو لذت کش را. وقتی خودم را به قدر کافی دوست داشتم بیشتر به خودم احترام گذاشتم. وقتی خودم را به قدر کافی دوست داشتم تمام احساساتم را حس کردم. آنها را بررسی نکردم، بلکه واقعاً حس کردم. وقتی خودم را به قدر کافی دوست داشتم فهمیدم که ذهن من می تواند مرا آزار دهد، یا گول بزند، ولی اگر از آن در راه قلب و درونم استفاده کنم، می تواند ابزار بسیار سودمندی باشد.