دوست تقدیر گریز ناپذیر ما نیست.
برادر، خواهر، پسر خاله و دختر عمو نیست
که آش کشک خاله باشد.
دوستی انتخاب است.
انتخابی دو طرفه که حد و مرز و نوع آن به وسیله
همان دو نفری که این انتخاب را کرده اند تعریف می شود.
با دوستانمان می توانیم از همه چیز حرف بزنیم
و مهم تر آنکه می توانیم از هیچ چیز حرف نزنیم و سکوت کنبم.
با دوستانمان می توانیم درددل کنیم
و مهم تر آنکه می شود درد دل هم نکرد و بدانیم که می داند.
حال ببینیم آیا می توانیم یک دوست برای کسی باشیم ؟؟؟
آیا اینگونه بودن در ذاتمان راه پیدا کرده است ؟؟؟
آیا بدون هیچ عذر و بهانه ای می توانیم اینچنین باشیم ؟؟؟
سلام عموجون متشکرم که به وبلاگ من سرزدید خوشحال میشم نظراتتون رو راجع به نوشته هام بدونم
مرسی گلم - بروی چشم