چشمه ی روشنایی

برای رسیدن به چشمه ی روشنایی و بصیرت ، باید به درون سفر کرد

به محض لمس کردن حقیقت ذات خویش ،

چشمه بصیرت خواهد جوشید و آب حکمت و فرزانگی روان خواهد شد

در پرتو روشنایی درون توست که ناگهان همه ی تمایزات محو می شوند

و دوگانگی ها از میان بر می خیزند .

بدین سان ، ناگهان وحدت زندگی را مشاهده خواهی کرد

و خواهی دید که هر چیزی به همه ی چیزهای دیگر عالم مرتبط است .

هر پدیده ای به همه پدیده های دیگر جهان تکیه دارد .

آنگاه دیگر درختان را از زمین متمایز و جدا نخواهی دید .

زیرا در واقع نیز جدا نیستند .

آنگاه درختان را از خورشید متمایز و جدا نخواهی دید .

آنگاه می بینی که درختان چگونه به واسطه ی

پرتوهای نوری به خورشید می رسند .

بدون خورشید درختان ناپدید خواهند شد .

بدون خاک ، درختان ناپدید خواهند شد .

بدون حضور دریا ، درختان نیز حضورنخواهند داشت .

اگر به قلب یک درخت برسی ،

خواهی دید که یک درخت ، همه هستی را در خود دارد

آلفرد تنیسون می گوید :

اگر یک گُُل کوچک را خوب بشناسی،همه هستی را شناخته ای

چرا ؟

زیرا یک گل کوچک ، همه هستی را در خود دارد .

پاره ای از ابر ، دریا ، خورشید ، ستارگان بی شمار آسمان شب،

باد ، خاک و هزاران هزار پدیده ی دیگر،

در این گُُل کوچک حضور دارند .

بنابراین هر چیزی بر روی چیز دیگر تاثیر می گذارد .

تو می توانی از چشم اندازی تازه به زندگی نگاه کنی .

بنابراین بصیرت ، از جنس دانش نیست .

پس چیست ؟

بصیرت مراقبه است ،

سکوت است ،

یکانگی با هستی است .