در اندرون تو کسی ست
دنیایی ست
وترا یاری خواهد داد که خواستن را
به شدن بدل کنی
ونیرویی نهفته ,که گامهایت را
پیوسته براه تواند برد
پس خو یشتن را آنگونه که می پسندی ترسیم کن
ودست به کار آنچه باید
وهر روز تنها گام بردار,آرام وپر توان
در امتداد آن رویای دلپذیر
آری گاه چنین شود که تداوم راه
سخت وناممکن آید
رویایت را فرو مگذار
پس آنگاه سحر گاهی فرا خواهد رسید
که چشم بگشایی وخویشتن را ببینی
بایسته وپر توان
وآمیخته ی آنچه که می خواسته ای
این کمترین پاداش شهامت است
وایمان به آنکه در تست
وآویختن به رویاهایت
رویاهایت را فرو مگذار
ایمن به کسی که در توست...قشنگ بود
سلام دوست خوب وبلاگت بسیار عالیه اگه بتونی مطالب را زیاد کنی خوبترم میشه
سلام دوست خوبم
روزگار به کام و دلت سرشار از مهر
روزگارمان می گذرد پر شتاب و بی قرار و این ما هستیم که هر روز بر شتابش می افزاییم شتابی که برای رساندن شنبه ها به جمعه گرفته ایم و هیچ باورمان نمی شود که بهترین شانس مان یعنی زندگی را داریم پشت سر می گذاریم
چنان دچار این روزها و شب ها شده ایم که فراموشمان شده فقط یکبار این فرصت را داریم که زندگی کنیم
من که بعضی وقتها از دست خودم بدجوری دلخور می شوم
سلام به دوست گلم
دقیقا از نظر روحی منم تو همچنین وضعیتی قرار دارم - از اینکه مثل غریبه ای در پشت پنجره نشسته ام و می بینم که جوونی و شادابی و تحمل و هم ی چیزای خوب دیگم دارن بسرعت ازم دور می شن و از طرفی سوی چشمم هم بمرور کم میشه و حتی دیگه داره دیدن دور شدن همه ی داشته هام هم در هاله ای از ابهام فرو میره بشدت ناراحتم - ناراحتم و احساس می کنم بیش از همه کم شدن تحملم در کوتاه مدت داره آزارم می ده - تو راهی برای کم کردن این احساس غریب سراغ داری ؟
بهم گفته بودی از نوشته های خودم در وبلاگ استفاده کنم و سعی هم کردم اما واقعا نتونستم حواسمو جمع کنم و چند خطی بنویسم - و از همه مهمتر اینکه دلیل این بی حوصله گی رو هم نمی دونم
بای تا های