آیا از دست فرد بیمار باید ناراحت شد؟

روزی سقراط ، حکیم معروف یونانی، مردی را دید که

خیلی ناراحت و متاثراست. علت ناراحتیش را پرسید ،پاسخ داد:

در راه که می آمدم یکی از  آشنایان را دیدم.

سلام کردم جواب نداد و با بی اعتنایی و خودخواهی گذشت

و من از این طرز رفتار او خیلی رنجیدم

سقراط گفت:چرا رنجیدی؟

مرد با تعجب گفت :خب معلوم است،

چنین رفتاری ناراحت کننده است.

سقراط پرسید:

اگر در راه کسی را می دیدی که به زمین افتاده

و از درد وبیماری به خود می پیچد،

آیا از دست او دلخور و رنجیده می شدی؟

مرد گفت: مسلم است که هرگز دلخور نمی شدم.

آدم که از بیمار بودن کسی دلخور نمی شود.

سقراط پرسید: به جای دلخوری چه احساسی می یافتی

و چه می کردی؟

مرد جواب داد: احساس دلسوزی و شفقت و سعی می کردم

طبیب یا دارویی به او برسانم.

سقراط گفت: همه ی این کارها را به خاطر آن می کردی که

او را بیمار می دانستی، آیا انسان تنها جسمش بیمار می شود؟

و آیا کسی که رفتارش نادرست است،روانش بیمار نیست؟

اگر کسی فکر و روانش سالم باشد،

هرگز رفتار بدی از او دیده نمی شود؟

بیماری فکر و روان نامش "غفلت" است و باید

به جای دلخوری و رنجش ، نسبت به کسی که بدی می کند

و غافل است، دل سوزاند و کمک کرد

و به او طبیب روح و داروی جان رساند

پس از دست هیچکس دلخور مشو و کینه به دل مگیر

و آرامش خود را هرگز از دست مده و

بدان که هر وقت کسی بدی می کند،در آن لحظه بیمار است